هوالمحبوب

فرسنگ ها فاصله است بین زندگانی در انبوه ترس با زندگی در معرکه شوق…
زندگی انسان امروز بر ترس استوار است.بخاطر ترس از فلان چیز،بلان کار را انجام میدهد.یکی از واضح ترین ها هم به افتضاح کشاندن درس و مدرسه و علم است.برای آنکه در آینده بی شغل نماند و از گرسنگی نمیرد درس میخواند.
حال اگر مثلا شوق به علم را جایگزین این نگاهش کند چه خواهد دید؟و مگر میتواند به شوق فکر کند؟
این استواری زندگی بشر امروز بر ترس، ناشی از چیست؟
انسان امروز شوقی برای ادامه حیات دارد؟ میلیونها انسان غرق در افسردگی اند.کافیست کمی با آمارها آشنا باشید.چرا آمار مصرف آرامبخش در جهان رو به فزونی است؟
 پوچ انگاری به اندرونی خانه بشر امروز نفوذ کرده…
دیگر دیوارهای بتنی غول پیکر سرگرمی ها هم او را به شوق نمیکشاند…
آفت حیات ترس است و حکومت شیطان نیز یکی بر ترس استوار است.
بترسان و حکومت کن…
خب این تنها یک سوی ماجراست و درد عمیق تر از عمیق است.آنچنانکه بسیاری از متفکرین ما نیز هنوز به جوابی به این پرسش نرسیده اند که:
ما کجاییم و دردمان چیست؟
چه شده که به این منجلاب گرفتار شده ایم.
آیا جواب آسان است؟
شاید… و به همان اندازه دردناک…
و آیا این دردناکی را انسان امروز تحمل خواهد کرد؟تحمل دردِ روبرویی با واقعیت؟
واقعیتی که خبر از مسخ شدن او میدهد؟
…………………..
چه شد که در گوشه ای از تاریخ انقلابی در مقابل این مسخ شکل گرفت؟
این انقلاب چه میگفت؟حرفش چه بود؟
مگر اینها مسخ نشده بودند؟پس چرا انقلابی اینچنین کردند؟
مسخ شیطان در برابر ایمان مومن و تصرف الهی مگر راه به جایی دارد؟
آنها که دست در دست اهریمن در راه مسخ انسان امروز هر چه هوشیاری را از او میستانند، هنوز نفهمیده اند که هیچ یار و یاوری در مقابل با مکر الهی ندارند؟؟؟

مومنین را گزندی از مسخ اهریمن نیست.
از حکومت فالق الإصباح نمیتوانی فرار کنی…