ای کاش خاک بودم
نشان از تو،خزان از من…
نماز از تو، بوسه از من…
دلم به تار و پود نگاهت بافته شد.
من دیگر به سان شکوفه نیستم.
و اگر خارم و گر گل،چمن آرایی هست…
نمیفهمند چه میگویم؟؟؟
بگذار که نفهمند.
من اگر خاکم ولی همنشین توام.
بهار را خاک میفهمد.
نه طوفان،نه برف،نه قندیل و نه حتی برگ…
اگر چه شکوفه خاک شد.ولی بهار فقط شکوفه نمیرویاند.خاک را هم زنده میکند…
یالیتنی کنت ترابا…
ای کاش خاک بودم…
1397/04/11 @ 12:48:27 ب.ظ
حوزه علمیه الزهرا(س) گلدشت [عضو]
ای کاش