هوالمحبوب

دنیا محل غریبی است…

افراد عالی تر منزوی ترند و پست ترین ها به رسم قاعده بالانشین…

این وسط گاه میشود که تاریخ وارونه شده و عِلّیون مسند امور را بر دست میگیرند که این موارد هم از ابتدای تاریخ تا کنون جز اندکی نیست.

◾دوستی داشتم که در انزوا…

در شادی ها میگریست و در غصه ها میخندید.

خودش میگفت چیزی را میبینم که دیگران نمیبینند.زبان بیانش را ندارم.زبانم را گم کرده ام.

روزی به گفته اش خندیدم.با همان روی مبارکش گفت میدانم به چه میخندی.تو هم گمشده ای داری.

در جوانی پیر شده بود. درد بی زبانی مجبورش کرده بود تا آنچه میدید را در خود بریزد و نم پس ندهد.

یا باید جوری بگویی که عوام الناس بفهمند و یا خفقان بگیری و دم برنیاوری و لب از لب نگشایی…

اینجور انسانها زود پیر میشوند.خیلی هم که حرف بزنند هیچ نگفته اند.از آنچه میبینند و دیگران نمیبینند.اغلب هم غمگین اند و منزوی،اجتماعی نیستند و به تمسخر گرفته میشوند.

از او پرسیدم از کی اینگونه بودی؟گفت از کودکی.

اینکه چطور این جواب ها را به من میگفت و به دیگران نه، نفهمیدم.

مهم این است که آنان که میبینند، اغلب گوشه نشین اند و آنان که حرف مفت میزنند و مفهوم بازی میکنند، اغلب در میان…

این مدعیان در طلبش بی خبرانند

کان را که خبر شد خبری باز نیامد
میان نداری و دارم عجب که هر ساعت

میان مجلس خوبان کنی میان داری